エスペラント語の修正版として開発された人工言語、国際補助語です。

太宰治の短編小説「黄金風景」のイド誤訳(?イド語訳)です。日本語テキストは青空文庫を利用しました。実際に、イド語で書いてみると、「こんなことは、イド語では、どう表現するのかな?」「こうすれば、よかったな」だとか、反省しきりです。やってみて、初めて分かることも、多いですね。なお、私のイド語のブログ「Tripeda Korvo」もはじめました。
このイド語訳は、どうにも、気に入りません。そこで、エスペラントで、「黄金風景」を翻訳して見ました。(→ここ)しばらく、検討した後に、再度、イド語訳に挑戦します。時期は未定ですが…。

Orea Peizajo



da Osamu Dazai

Briloza e verda querko-arboro sur la plajo, bela oreakateno ligita cirkum ol – Pushkin –


Me ne esis persono di tre bona konduto dum mea puereso. Nam me tormentis le servistino. Me tre odiis indolenteso, me do trublis aparte indolenta servistino.
Okei esis tala indolenta servistino. Se on imperus elu sensheligar pomi, dum tala agado, el kelkafoye pauzus. Se on nemediate ne konsilus el, longatempe lu durus haltar, vidante hike ed ibe, kun la pomo en unu manuo e la kultelo en altra manuo. Irgu qua vidas el forsan penus ke el havus inferiora povo pri kompreno. Me maxim ofte trovis ke el stupide stacis en la koqueyo sen facar ulo. Malgre ne esar adolto, me bitre iracis e reprimandis el, dicante "He! Okey! la jorno es kurta!" quale grand-eva homo, nam me havis kelka nekontenteso ad el. Nuntempe, kande pensas pri to, me sentas ke mea totakorpo tremeskas quaze koldeskinte pro la vorti quin me kustume uzabis ad el.

Cetere, uldie me vokis e transdonis ad el mea imajolibro qua esas plena de multega imprimuri, imaji qui esis paradanta soldati : soldati kavalkanta, soldati portanta banero per la manui, soldati havanta fusilo sur la dorso, e. c.

Me igis elu ektranchar le imajo per cizo. Nehabila Okei apene povis ektranchar triadek imprimuri, sidante de jornesko til vespero sen dejuno. Or el resekis duima labiobarbo di generalo e rekortis la manuo di soldato havanta fusilo, talamaniere ke ol similesis pedo di urso. Me reprimandis el pri omna kulpo.

Esas somero ed el multe sudorifis pro to. La imprimuri di soldati, quin el resekis, humidesis per sudoro di elua manui. Quik kande me vidis to, me krevis pro iraco e pedfrapis elu. Lore Okei laute ploreskis tenante la dextra vango per sua mano, quankam me kredis ke me reale pedofrapis elu sur la shultro, e plorante lu decis, «Mem mea genitori nultempe pedfrapis me sur la vizajo til nun. Perpetue me memoros lo.» Elua parolo esis plena de jemo. Certe to donis tre mala sento a me.
Nam to esis quaze elua fato, me igis elua vivo esar tre doloroza, pos to. Mem nuntempe me esas kelke tala. Me ne povas tolerar tala stupido.


Yel lasta yaro, me forjetesis, nome desagnoskesis da mea familio. Me tribulesis dum la nokto. Vagante de pordo a pordo, plene de lakrimo, me pasar la novavivo omnadie. Lore me jus peneskis ke me povus ganar omnadia pekunio per skribado, ma balde me nauzeis e maladeskis.

Danko pro kelka amiki, me povis pruntar casomere dometo, qua stacis proxim la plajo apud la urbeto Funabashi, Chiba-regiono e ulamaniere me ipsa koquis por sparar. Kombatante a noktala sudoro qua sempre omnanokte humidigis mea noktovesto, malgre to me mustis laborar.

Omnamatine me kutime manjis nur un mikra botelo de kolda lakto, qua partikulare donis sento de agiva feliceso. Me sufris pro severa kapodoloro e exhaustesis; mem floranta Rozlauro en la angulo di la korto donis a me nur tala sento ke fairo krevas aden flamo.

Lore policisto patroliis e venis a mea dometo por enumerar registro pri familio. Ilu esis magra e basa-statura viro evanta cirkum 40 yari. komparante mea nomo en la matrikulo detale e plurafoye kun mea vizajo barboza quale estublo, il dicis,«Ho, ka vu ne esas la sioro di ...?» Ilua parolo havis forta acento di mea naskoloko. Lore, «Yes», senscie respondis «E vu?»

La policisto, plena de rideto en sua magraboko, respondis a me,«Ho! certe! Forsan vu oblivius me, ma me esis charioto-duktisto en K, preske ante duadek yari.»

K esis la nomo di mea naskoloko.

«Quale vu komprenas, me faliis en ca socio», me respondis ad il sen rideto.

«Nula problemo», respondis la policisto kun agreabla rideto e dicis, «Se vu skribos noveli o romani, sendube vu sucesos en ca mondo.

Me donis bitra rideto.

«Nu», la policisto dicis nelaute,«Okei tre ofte parolas pri vu.»

«Okei?» me ne povis komprenar cainstante.

«Okei, elua nomo! Vu forsan oblivius. Elu esis servistino ye vua hemo---»

Me rimemoris. Ho ve! Me senvole jemis. Sidante ibe an la enireyo en blotanta situeso kun la genui flexita, mia kapo pendis adflanke, ed omna kruela trakti, quin me facabis al indolenta servistino ante dudek yari, flotaceskis aden mea memoro, klare. Me preske ne povis subisar ito.

«Kad elu esas felica?» Tala senshama questiono stoteris ek mea boko, subite levante la kapo. Me memoras ke cetre komplezachema rideto qaule kriminanto akuzita eventis sur mea labii.

«Yes,ulamaniere», la policisto agreable respondis sen scio, vishante la sudoro di sua fronto per nazotuko, e dicis, «se to opozus vua deziro, ankorefoye me volas akompanar mea spozino pro expresar nia gratitudo a vu.»

Me astonate saltis. No! No! me bezonor to, me refuzis to desagreable. Me hava ne-expresebla sento de humiligo e mea korpo esis tremante pro sufro.

Tamen la policisto esis gaya.

«Mea filii; la seniora filiulo, bone, laboras en ca fervoyo-staciono. Ecepte la filiulo, un puerulo trovesis e un puerino, cetere altra puerino qua evis ok yari e eniris primara lernejo cajare. Bone to alejis mea mento. Okei anke penegis. Me ne konocas quale dicar, certe esis diferanta ulo en elua aprocho.el lernis menajo ek altagrada familio qaule la vua.» Redeskarente kelke, ilu ridete duras, «To esas tote pro vua graco. Okei ofte parolas pri vu. En sucedanta festo, me certe akompanos mea spozino tale ke el expresos sua gratitudo a vu.» subite la policisto divenis serioza e dicis,«Nu, pardonez a me! adio e sorgez.»


Tri dii pasis; me plu suciis pekunio tam mea laboro. Me ne povas subisar ke me klozis me en la dometo dum la tota tempo; me do decidis ekirar. Kande me apertis la pordo pro ekirar vers la plajo tenante bambuo-bastono en mia manuo, me trovis tri homi; genitori qui vestizis "Yukata*1" e puerino en reda westalavesto, stacante en rango tam bele tam en pikturo.

Li esis la familio di Okei.

Me kriis laute e per iracoza voco tale stranje ke me ipsa nultempe expektabis.

«Ka vi venas? Cadie me jus ekiris pro ula laboro. Me regretas, ma bonavole venez en altra dio.»
Okei divenis milda mez-eva dom-mastrino.

La puerino ok-eva similesis Okei kande elu esabis servistino. Lu regardadis me per stulta e nepreciza okuli.

Ante Okei povis mem paroli unu vorto, me forkuris kun grava kordio, a la plajo.

Incizante per mea bambuo-bastono la sovaje kreskanta herbi sur la plajo, e frapante mia omna pedo-traci sur la sulo, me transiris la bordo de la maro ed iris rekete a la bazaro ne turnante mem ankorfoye.

Quon me ya facis en la bazaro?

Lore me regardas la afishi fixigita an urfaco di la mikra teatro, e observante estaleyo di vestal butiki, e tale pluse.
Kande me kliktigis mea lango sur la denti, me povis audar susuri de ula angulo di mea kordio, oli dicis, «tu perdis,tu perdis.»
No, ne suficas.

Pos ke me sukusabis mea tota korpo impetuoze, me pedireskis. La pedirado duris dum cirkum tridek minuti e pose me rivenis a mea dometo.

Kande me atingis la plajo, me haltis dum kelka tempo. Spektez tala pacoza peizajo! Okei, elua spozulo e lia filio joyis e ridis, jetante stoni aden la maro. Lia voco povis audesar an la loko ube me stacis.

«Sendubite,» la policisto pos vigoroza jetar la stoni, dicis, «Ilu esas tre inteligenta, ka ne? Lu divenos magna persono tre balde.»

«Kompreneble, kompreneble» elua voco esis fiera e joyala, e to atingis me.«Il diferis de altra homi depos sua puereso. Il sempre traktis mem inferiora homi kun benigneso e bonvolo.»

Me ploris stacante ibe. La sento de intensa eciteso tote fuzesis da mea lakrimo e to igis me esar fortunoza.

Me perdis. To esas bona. Me devis aceptar lo. Lia vinko cintilifos sur mea morgo.



Osamu Dazai(1909–1948) esas skriptisto, un de precipua rakontisti en 20ma yarcento-Japonia.
(1)

このページへのコメント

ここを参考にして下さい。

外国語上達法【(3)レアリアとは?】
ex-report.org/masterfoeignlanguage/foeignlanguage3.html

0
Posted by Bebson HOCHFELD 2017年07月07日(金) 15:11:09 返信

青空文庫も読んでみました。
日本語は特殊な言語で読者が想像できる事は省いて構わない、イヤ寧ろ省かないとリズムが崩れるのですね。

私が西欧人の立場からイド語翻訳を読むと、
筆者は当時、小説家の様なヤクザな商売では飯が食えないのに、小説家に成る事に拘る余り、いっぱしの大人とは認められずに家族から勘当された状況を説明して貰わないと、文章が飛び過ぎて、良く分からないよとゆう気持ちにさせられてしまいます。そこの部分が良く分かっていると、筆者と筆者に躾けられたお慶の運命の交錯がペーソスを伴って感動を与えるのですがね。

0
Posted by Bebson HOCHFELD 2017年07月03日(月) 22:04:51 返信

コメントをかく


「http://」を含む投稿は禁止されています。

利用規約をご確認のうえご記入下さい

Menu

イド語文法編(4)

Wiki内検索

メンバーのみ編集できます